Europa in Berlijn
Een cruciaal jaar
Hoewel de Europese verkiezingen pas over twee jaar zullen plaatsvinden, bevinden we ons momenteel in een politiek cruciaal jaar. Na de Tweede Kamerverkiezingen in maart vonden de Franse Presidentsverkiezingen plaats. Een belangrijke opmaat naar twee verdere verkiezingen die in de toekomst van dit continent ingrijpend kunnen gaan veranderen. Terwijl zowel de EU als het VK de onderhandelingsposities in het Brexitproces intern afstemmen, kijkt men in heel Europa naar het VK, waar op 8 juni de Britse verkiezingen zullen plaatsvinden, en zeker naar Duitsland, waar Martin Schultz het in september opneemt tegen Bondskanselier Angela Merkel, die voor haar vierde (!) ambtstermijn opgaat.
Frankrijk
Kijkend vanuit Berlijn zie ik vooral dat men in Europa deze kant opkijkt. Het is absoluut geen toeval dat de Franse President Macron op zondag middels een ceremonie werd ingezworen als President, en no geen 24 uur later op bezoek was in Berlijn. De samenstelling van de regering in Prijs en Berlijn is maatgevend voor de toekomst van Europa. Één deel van de van het motorblok is bekend. Emmanuel Macron: een pro-Europese kandidaat, die ministers van verschillende politieke stromingen in zijn kabinet heeft verenigd. De grote vraag is echter of Macron ook tijdens de Franse parlementsverkiezingen in juni genoeg stemmen kan verzamelen om een flink mandaat te verkrijgen in de Assemblée Nationale.
Duitsland
Duitsland bevindt zich momenteel in een politieke achtbaan: waar Martin Schultz twee maanden gelden nog een gigantische sprong maakte in de peilingen en zelfs korte tijd aan kop ging, is het aanvankelijke enthousiasme rondom Martin Schultz behoorlijk afgenomen. Dit is te wijten aan het feit dat de SPD in drie opeenvolgende verkiezingen van de CDU verloor en volgens de publieke opinie te lang de kaarten tegen de borst hield, wat betreft de precieze invulling van het verkiezingsprogramma. Daarnaast is het voor een aantal kleinere partijen, waaronder de Groenen in Duitsland, nog maar de vraag of zij de kiesdrempel van 5% zullen halen, iets wat met het oog op een mogelijke coalitie die geleid zou worden door de SPD, van cruciaal belang is. Tegelijkertijd lijken de liberalen (FDP) de weg omhoog weer gevonden te hebben, waarmee zij mogelijk een sleutelpositie zullen krijgen in het vormen van een regering na de verkiezingen. De volgende Duitse Bondskanselier is, zolang Duitsland de economische motor van Europa is, de doorslaggevende factor in de toekomst van Europa, de EU en de Eurozone. De grote vraag is of men in Duitsland kiest voor investeren in Europa en onderwijs (SPD) of voor een behouden vaart en een constructieve financieel beleid (CDU), en dus welke onderdelen de Franse motor complementeren.
Verenigd Koninkrijk
In het Verenigd Koninkrijk leken Corbyn en Labour op voorhand al verslagen. De achterstand in de peilingen leek welhaast onoverbrugbaar. Mar kort voordat het VK werd opgeschrikt door de aanslag in Manchester, zorgden de plannen voor de nieuwe inrichting van de financiering van de gezondheidszorg van May voor hevige kritiek, en een ware aardverschuiving in de peilingen. Met nog een kleine twee weken te gaan, is het te hopen voor de sociaaldemocratie in Europa dat Labour niet eenzelfde uitslag te wachten staat als de PvdA in maart, of de PS tijdens de presidentsverkiezingen in Frankrijk.
Tot slot
…om over de Nederlandse politiek nog maar te zwijgen. Als we na bijna 80 dagen onderhandelen één ding geleerd hebben over verkiezingsuitslagen, dan is het wel dat de verkiezingen weliswaar de kaarten geschud hebben, maar de politici nog steeds aan zet zijn wat betreft de inzet van de toebedeelde kaarten. Dit biedt hoop voor alle sociaaldemocraten die nog knokken voor een mooie verkiezingsuitslag, en moge een waarschuwing zijn voor allen die verkiezingen als ‘gelopen race’ bestempelen.
Wordt vervolgd….
Max van Tongeren, Vicevoorzitter Landelijke Werkgroep Europa
